Le tre umiliazioni (secondo Freud) inferte dalla scienza moderna al narcisismo del genere umano
Scoperte o invenzioni che hanno fatto più male che bene al genere umano…
Ci sono state tre grandi scoperte negli ultimi 500 anni che hanno messo in crisi il genere umano, obbligandolo a ripensare sé stesso e il suo ruolo nell’universo.
Di questo ce ne parla Freud nel saggio “Una difficoltà della psicoanalisi” pubblicato per la prima volta nel 1917.
La prima batosta il genere umano l’ha avuta con Copernico nel XVI secolo che per la prima volta pose il sole al centro del sistema solare e non la terra. Pensate quale disorientamento possa aver avuto il genere umano a non sentirsi più i privilegiati al centro dell’universo e a doversi ridimensionare come degli abitanti di un pianeta qualunque che come gli altri ruota intorno al sole, all’interno di uno spazio formato da trilioni di galassie.
La seconda, definita da Freud, “umiliazione” l’uomo l’ha subita con Darwin nel XIX secolo il quale sostenne che la specie umana non occupa alcuna posizione privilegiata rispetto al regno animale ma che per pura casualità e mutazioni randomiche ha avuto la meglio sulle altre; in fin dei conti l’uomo proviene dalla stessa piccola pozza d’acqua calda o “brodo primordiale” di sali di ammonio, fosforo, calore ed elettricità.
Rimaneva però l’ultimo campo all’interno del quale il genere umano poteva ancora esercitare tutto il suo narcisismo, quello della Coscienza.
Ma è qui che Freud nel XX secolo infierì un duro colpo quando affermò che l’uomo non è padrone della propria coscienza e che la quasi totalità della nostra attività psichica proviene dall’inconscio. Esperienze passate, traumi infantili e ambiente formano un database che plasma il motore dei nostri pensieri e azioni e che quindi rimane ben poco spazio alla coscienza, strumento con il quale l’uomo pensa e agisce razionalmente.
https://www.startmag.it/mondo/le-tre-umiliazioni-secondo-freud-inferte-dalla-scienza-moderna-al-narcisismo-del-genere-umano/
LLT New content available – Vol. 28, Issue 1
Language Learning & Technology
New content available – Vol. 28, Issue 1
New Article
Qiao, S., Yeung, S. S., Shen, X. A., Leung, K. L., Ng, T. K., & Chu, S. K. W. (2024). How competitive, cooperative, and collaborative gamification impacts student learning and engagement. Language Learning & Technology, 28(1), 1–19. https://hdl.handle.net/10125/73546 Abstract
Gamification is an increasingly popular approach to engage learners in educational contexts. Although many studies have examined the effects of gamification in comparison to a non-gamification approach, less attention has been paid to the impact of different ways of implementing gamification on students’ learning and engagement. In this study, we performed a quasi-experiment on the competitive, cooperative, and collaborative types of gamification among secondary school students who learn English as a foreign language. The quantitative results indicate students in the competitive condition significantly outperformed their peers in the cooperative condition on a reading-related skill (morphological awareness), word reading, and reading comprehension. They also had higher gains in morphological awareness than students in the collaborative condition, although these two groups showed similar improvement in far-transfer measures (i.e., word reading and reading comprehension). Concerning engagement, qualitative data collected from interviews suggested gamification contributed to students’ behavioural, emotional, and cognitive engagement. The qualitative data also reflected the possible reasons for the quantitative results. We conclude that cooperative and collaborative gamification should be designed carefully and take various factors into account (e.g., establishing shared goals and rewards, emphasising individual and collective contributions, and collaboration training) to ensure that the gamification approach does not hinder student learning.
Keywords: Gamification, Competition, Cooperation, Collaboration
Language(s) Learned in This Study: English
Lingua, favole e folklore dell’Albania
STORIE INTORNO AL MONDO
Sabato 17 febbraio ore 10:00
Incontri a cura dell’Associazione Good Wordl Citizen
Laboratorio con Deada Shahini e lo scrittore Gino LUKA
Llapazanllëku e thanë e thaçat, ase me folë keq për t’ tjerët.
Llapazanllëku e thanë e thaçat munden me ta helmue jetën, por nuk ia vlen barra qiranë me u marrë me ta. Ai qi flet mbas shpinës sate nuk e përmirëson vedin e as të hjek nji gram vlerë ty qi je tuj e vuejtë llapazanllëkun.
Herët a vonë, kjo gja i ban vaki gati gjithkujt.
Me folë për dikë mbas shpinet ka kenë gjithmonë nji “sport” i shoqënisë. Pra mos u mrekullo n’ kjoftë se sot t’ ka ndodhë me marrë vesht se dikush ka folë keq për ty. Taktika ma e mirë asht mos me e përfillë atë dikushin e me vazhdue rrugën tande.
N’ krah tjetër, muhabetet dashakeqe kanë kenë gjithmonë pjesë e aktivitetit shoqnor t’ çdo grupi, kjoftë i madh a i vogël: mos mendo se asht veç vesi i qyteteve t’ vogla, edhe n’ qytetet e mëdha gjanat nuk asht se janë ndryshe. I vetmi ndryshim asht se aktiviteti i t’ folunit keq nuk bahet publikisht, por asht i kufizuem n’ grupe ma t’ vogla, si n’ familje, n’ vendin e punës, n’ shkollë, n’ palestër a te berberi!
Megjithatë, ka nji metodë qi t’ ndihmon mos me u ligshtue e me dalë edhe ma i fortë se përpara. Duhet me kuptue se cilat janë arsyet e thanë e thaçave e cili asht problemi i vërtetë i atyne qi flasin mbas shpinet.
Pse dikush na merr nëpër gojë?
Pse dikush flet keq për ty? N’ përgjithësi, sepse nuk ka nji jetë t’ veten ose sepse ajo qi ka asht njaq e mbushun me disprim sa qi ka nevojë me e shkarkue inatin e tij mbi ty. N’ kjoftë se përnjimend duem me hie n’ imtësina, marrim vesht se mbas kësaj sjelljeje t’ neveritshme mshehen shkaqe psikologjike shumë specifike, t’ studiueme me kujdes prej psikologëve.
N’ përgjithësi kush shpërrallon t’ tjerët ka 4 arsye:
- Për smirë –smira nuk asht vetëm nji anë e keqe e karakterit njierëzor: ka nji spjegim psikologjik. Smira lind gjithmonë prej nji ndjenje t’ thellë pakënaqësijet, e cila padyshim krijon zhgënjim e ligësi. N’ kjoftë se personi nuk asht i vetëdijshëm ose nuk din si me i sundue këto ndjesi shumë t’ pakandshme, ka me e pasë ma t’ lehtë me e shfrye krejt dufin e tij tuj folë keq për t’ tjerët.
- Për mungesë t’ vetëvlerësimit – kur nji person nuk ka nji ego me strukturë t’ mjaftueshme e nuk ka besim n’ aftësitë e veta, i pëlqen shpesh me diskreditue t’ tjerët, me shpresën e kotë se ka me gjetë atë vlerë qi mendon se nuk e ka. Pra tuj folë keq për t’ tjerët, cilësitë qi i mungojnë munden me u shfaqë pa pritë e pa u kujtue e, si nji kundërpeshë, me balancue realitetin. Natyrisht qi nuk asht kështu e si rrjedhim mosbesimi i t’ tjerëve nuk ka me ba kurrgja tjetër veçse me shtue ndjesinë e tij t’ pasigurisë (sepse asht e kjartë se kurrkush nuk ka me kenë n’ gjendje me i besue deri n’ fund atij qi flet keq për miq e dashamir).
- Me krijue aleanca – kjo duket e çuditshme, por tuj e mendue si nji strategji politike kuptohet menjiherë se për çka bahet fjalë. Me folë keq për dikë, n’ fakt, mundet me kenë nji mënyrë e mirë me krijue nji lloj nëngrupit, për me përjashtue dikë qi nuk na pëlqen, për me forcue lidhjet qi, përndryshe, nuk do t’ ishin krijue kurrë. Padyshim, merret me mend se ai qi i ven vesh thashethemeve asht njaq i papregatitun simbas pikëpamjes psikologjike sa me i pranue thanë e thaçat si t’ vërteta e me marrë përsipër edhe ndërlikimet e ngatërresat qi vijnë prej tyne.
- Si projektim – ky asht nji spjegim psikologjik simbas teksteve të specializueme! Shpesh njieri qi flet keq për t’ tjerët e ban këtë gja për me u distancue prej asaj sjellje ose karakteristikë qi, n’ t’ vërtetë, i përket edhe atij vetë. Por tuj mos kenë n’ gjendje me e pranue këtë realitet ai kufizohet tuj folë keq për t’ tjerët, duket sikur don me i largue këta t’ tjerët qi i mendon se janë shumë lerg prej mënyrës së tij t’ vërtetë të t’ kenunit. Asht edhe rasti kur dikush flet keq për njerëzit qi i ngjajnë thellësisht, n’ nji përpjekje instinktive për me largue prej vedit vetëdijen se asht edhe ai vetë bash njashtu: si njaj llapazani për të cilin asht tuj folë keq. Në këtë rast pra thelbi asht se me llapazanue asht ma shumë nji simptomë e vuejtjes psikologjike sesa nji keqdashje e mirëfilltë!
Si duhet me u sjellë kur dikush flet keq për ty?
Në kjoftë se dikush flet keq për ty, normalisht nuk asht aspak faji yt. Megjithatë, edhe në paç faj ti e ndien vedin t’ vramë e t’ trathtuem njisoj, sepse ai dikushi nuk ka nevojë me folë keq për ty por duhet me ta thanë atë gja në sy, pa pasë nevojë me t’ shpërrallue. Si duket ai dikushi nuk e ka njaq burrni e ti nuk ke çka ban, se nuk mundesh me i dhanë burrni kurrkujt.
Ka njerëz qi përnjimend janë t’ këqij prej natyret e marrin nëpër gojë dikënd tuj trillue gjana të pakena veç për me divertue vedin; pra mundet me të ba vaki me hasë n’ këta persona problematikë qi nuk janë t’ vetëdijshëm për sjelljet e tyne. Gjaja ma e mirë qi mundesh me ba asht, mbasi t’ kesh mbetë keq, mos me i përfillë këta njierëz.
Sigurisht, mundet me pasë raste kur ndoshta t’ shkon mendja me ia lypë nji skjarim atij qi ka shpifë. Gjithsesi, duhet me e ditë qysh përpara se njaj qi ka folë mbas krahëve me siguri ka me mohue gjithçka e ti ke me e ndie vedin edhe ma shumë t’ mashtruem e t’ zhgënjyem. Nuk ke nevojë me skjarue kurrgja me këta njerëz. Ti e din vetë se sa vlerë ke e nuk ke pse me dyshue, a me e bindë vedin ndryshe.
Ti je i vetëdijshëm se ai qi shpërrallon t’ tjerët nuk e përmirëson vedin, pra vetëkuptohet se ky njieri ka me mbetë përgjithmonë vendnumëro, n’ pikënisje, pa mujtë me ba asnji hap përpara, gja t’ cilën ti mundesh me e ba sa herë qi t’ kesh dishirë, me kusht qi t’ mos shqetësohesh për atë çka thotë për ty.
“Kanë me t’ kritikue gjithmonë, kanë me folë keq për ty e ke me e pasë t’ vështirë me takue dikë qi me mujtë e me i pëlqye njashtu si je! Prandej jeto, ban njatë çka t’ thotë zemra, jeta asht si nji çfaqje teatri, por nuk ka prova fillestare: këndo, këce, qesh e jeto me shpirt çdo ditë t’ jetës sate përpara se çfaqja me përfundue pa rrahë shplakë kurrkush”. Charlie Chaplin
G. LUKA
Referimet:
Persone che parlano male degli altri – La Mente è Meravigliosa (lamenteemeravigliosa.it)
Il bisogno di parlare male degli altri – Saturno Notizie
Perché non posso evitare di parlare male degli altri? (aleteia.org)
Quando parlare male degli altri è male dire se stessi | Floriana Maraglino
Parlare alle spalle delle persone: perché lo si fa? – Splendidamente
Parlare male degli altri: la psicologia spiega perché piace spettegolare – Pensiero del Giorno
Gestire chi parla male alle spalle di te (sebastianodato.it)
Chi è felice non parla male degli altri – Vivere più sani (viverepiusani.it)
Se qualcuno parla male di me posso denunciare? (laleggepertutti.it)
Parlare male delle amiche: perché e cosa fare (dilei.it)
Mai parlare male degli altri (27 marzo 2013) | Francesco (vatican.va)
Spettegolare: può essere reato un pettegolezzo? – UniD Professional
Newsletter novembre 2023
|
The third edition of Dall’italiano al mondo | La terza edizione del convegno Dall’italiano al mondo
|
.jpg)
.jpg)
| Copyright © 2023 Salone Internazionale del Libro di Torino, Tutti i diritti riservati.
Il nostro indirizzo è: Salone Internazionale del Libro di Torino Via Pietro Giannone, 10 Torino, To 10121 Italy |
 |
Carta D’Epoca – 14-15 ottobre 2023, Lucca
XVI Mostra mercato della stampa e del libro antico
|
|
|
|
| © Maremagnum.com S.r.l. – Sede Legale: Largo Schuster 1, 20122 Milano – Italia C.F./Partita IVA 13162270154 |
Linguaculture 
Devi effettuare l'accesso per postare un commento.